فکز میکنم از مناظره جانانه بین آقایان دکتر محمود احمدی نژاد(فرزند احمد) و مهندس میرحسین موسوی(فرزند میر اسماعیل)  تنها خواجه حافظ شیرازی و مادر بزرگ آمرزیده بنده که با آلزایمر به پیشواز سفر به دیار باقی رفتند خبر نداشته باشند و تمام مخاطبین وبلاگ حقیر به اندازه یک عالمه با مشاهده این مناظره از تلویزیون تپل شدند و بهشون خوش گذشته.

این سری مناظره های انتخاباتی یک حرکت بسیار منطقی،بجا،منصفانه ویک فرصت برابر برای تمام کاندیدای ریاست جمهوری است که به بیان عقاید و نظرات خود بپردازند و در صورت وجود هرگونه سیاه نمائی از طرف سایرین  برابر دیدگان ملت خود را از آن بری کنند و به این ترتیب به مردم اطلاعات بهتری برای استفاده از حق قانونی خود که همانا رای دادن در نظام جمهوری و دموکراتیک هست بدهند.از این بابت بسیار خوشحالم.

در مناظره دیشب،اقای احمدی نژاد به زیبائی،زیرکی،با زکاوت و هوش خاص خودشون و با اعتماد به نفس خاصی مسائلی رو مطرح میکردند که برای حقیر به نظر میرسید که امکان جواب صریح دادن به این شبهات برای طرف دیگر این مناظره وجود نداشته باشد.

اما در کمال تعجب مبهوت خونسردی و منطق فوق العاده آقای موسوی در قاطعانه جواب دادن به این سوالات چالشی شدم.واقعا از نظر من بهترین جوابها برای رفع شبهه از سوالات آقای دکتر بود.هر چند 3 تا نکته بیانش این وسط خالی از لطف نیست. 

1:اکثر سوالات آقای احمدی نژاد مصداق بارز «گنه کرد در بلخ آهنگری » بود.ایشون سعی داشتند گناهان طرفداران آقای موسوی رو به گردن ایشون بندازند که با جواب بسیار مناسب اقای موسوی مواجه شدند.

2:در این میان بارها آقای موسوی تاکید داشتند که به علت نیاز به استفاده بهینه از وقت قادر به ارائه آمار دقیق برای تبئین بیشتر پاسخهاشون نیستند.

3:تمام کننده مناظره آقای موسوی بود که اگر این شانس برای دکتر احمدی نژاد میبود شاید مناظره واقعا نیمه تمام تر حس میشد.اما ایکاش زمان بیشتری (بنا به درخواست رئیس جمهور) به این مناظره داده میشد تا در نهایت زوایای بیشتری از شخصیت ایندو نامزد برای مردم روشن میشد تا مردم با چشم بازتری به رای دادن به نامزد ها نگاه میکردند.

و اما بحث اصلی این نوشته و آن بررسی این مناظره از دید هندی میباشد.

خدمت شما دوستان عزیز عارضم که یک نظریه بنده چند سال پیش از خودم در کردم و اون این بود که((( اگر سلو موشن(slow motion) یا به قول کامی، صحنه آهسته های سریال های هندی از متن سریال حذف بشه، میتوان براحتی یک سریال 50 قسمتی هندی رو در جشنواره فیلمهای کوتاه (و بی معنی) شرکت داد)))«رامین بایوتک 2008».

بر طبق این نظریه کاملا واضح و مبرهن است که تعداد صحنه های آهسته در سریالهای هندی بسیار بسیار زیاد است(فرض 1)

این صحنه آهسته ها در صورت بروز هرگونه تغییر کوچک در محتوای داستان بروز میکند.(فرض2)

برای مثال مادری به فرزند 8 ساله اش میگویه«ارررررررره روهیت، بتا،تومهارا کانا کاو» که در زبان فارسی معدل این است که «روهیت پسرم،غذاتو بخور»

و پسر در جواب میگه «مامی،آج مرکو کانا بالکل نهی مانتاهه» که در زبان فارسی معدل این هست که «مامان من امروز غذا اصلا میل ندارم»(مثال 1)

در این وضعیت،درحالیکه چشمان مادر پر از اشک شده و پسر کوچک هم با غرور دستش رو در دماغش میگردونه صحنه آهسته برای 62 بار به نیت 62ومین سالگرد استقلال هند از انگلیس تکرار میشه.(نکته 1)

حالا به اصل سوال برمیگردیم.فرض کنید هر 2 بزرگوار مهندس موسوی و دکتر احمدی نژادهندی بودند و هر سوالی که آقای احمدی نژاد میکرد و هر جوابی که مهندس میرحسین موسوی میداد به نسبت حساسیت صحنه دارای تکرار صحنه آهسته میشد.اون موقع مردم تا سال 1392 نمیتونستند تصمیم بگیرند به کی باید رای میدادند،در این صورت آقای احمدی نژاد میتوانستند برای یک دوره 4 ساله دیگر مهمان خیابان پاستور باشند.

فیلم زیر به عنوان مثالی واضح از عرایض حقیر در مورد سریالهای هندی مبین تمامی گفته های من و تثبیت کننده نظریه من میباشد.

مطلب را به بالاترین بفرستید: رآ، مین RaaMeen ::: جمعه 88/3/15::: ساعت 2:51 صبح